مسلماً برگشت لجن باید به بعد از مخزن بی‌هوازی و قبل از مخزن انوکسیک باشد. زیرا اگر لجن برگشتی که حاوی مقداری نیترات می‌باشد به مخزن بی‌هوازی منتقل شود این مخزن از حالت بی‌هوازی به آتوکسیک تبدیل خواهد شد. در این شرایط رقابت بین باکتری‌های PAOS و باکتری‌های نیترات زدا به نفع باکتری‌های نیترات زدا پیش خواهد رفت و حذف فسفر با دشواری روبرو می‌گردد. در صورتیکه برگشت لجن به بعد از مخزن بی‌هوازی انجام پذیرد. مخزن بی‌هوازی فاقد اکسیژن و نیرات خواهد بود و در صورت وجود مقدار کافی جرم سیتم به خوبی حذف فسفر را انجام خواهد داد. لیکن در این صورت مقدار جرم بیولوژیکی در مخزن بی‌هوازی بسیار ناچیز است برای حل این مشکل می‌بایست لجن از محلی که فاقد اکسیژن و نیترات می‌باشد به مخزن بی‌هوازی منتقل گردد. تنها محل دارای این شرایط خروجی مخزن Anoxic می‌باشد. لذا جامدات بیولوژیکی مورد نیاز در مخزن هوادهی از این طریق تأمین می‌گردد. در این حالت نسبت برگشت لجن به فاضلاب بین 5/0 تا یک می‌باشد. نام این فرآیند، EBPR یا فرآیند توسعه یافته حذف بیولوژیکی فسفر (Enhanced Biological phosphorus Removed) می‌باشد.

در برخی مراجع این فرآیند به نام Biologically Enhanced Phosphorus Removed وجود دارد. علی رغم تحققات زیاد انجام شده تاکنون گونه خالصی که قادر به حذف فسفر باشد و جداسازی نشده است. در حقیقت تاکنون کشت خالص (Pure Culture) از این باکتری‌ها تهیه نشده است. البته کشت غنی شده (enriched culture) تهیه و کشت مخلوط (mixed Culture) از این باکترها نیز در تصفیه‌خانه بکار می‌رود رنگ کشت مخلوط در تصفیه‌خانه قهوه‌ای می‌باشد در حالیکه محیط غنی شده تقریباً زرد رنگ است.

ادامه مطلب ...