فرآیند لجن فعال با هوادهی گسترده

فرآیند تصفیه در روش لجن فعال با هوادهی گسترده، همانند روش لجن فعال می باشد با این تفاوت که به منظور کم کردن حجم لجن، تغیراتی در روش تصفیه صورت گرفته است. این تغییرات شامل افزایش زمان ماند هیدرولیکی و عمر لجن می باشد. این اصلاحات سبب کاهش حجم لجن دفعی و افزایش مقاومت سیستم  لجن فعال نسبت به اصلاحات و شوک های آلی ناشی از ورود حجم بیشتر فاضلاب ورودی شده است .

درمورد تصفیه فاضلاب به روش لجن فعال هوادهی گسترده می توان گفت:

• میزان بازگشت لجن در این فرایند بین 50-150 درصد می باشد.
• رأکتور این فرایند از نوع جریان پیستونی می باشد.
• زمان ماند جامدات در این روش بین 40-20 روز است.
• غلظت MLSS در این فرایند( mg/l) 5000-2000 می باشد.
• زمان ماند هیدرولیکی در این فرایند حدود 20-30 ساعت متغیر است.
• نسبت F/M در آن بین ( kg BOD5/kg MLVSS.d ) 0.1-0.04 می باشد.
• مقادیر بارگذاری حجمی در این روش kg BOD5/ m³.d ) ) 0.3-0.1 است.
• 
  

ادامه مطلب ...

لجن فعال در تصفیه فاضلاب

فرایند لجن فعال یک فرایند رشد معلق هوازی می‌باشد. واحدهای اصلی سیستم لجن فعال شامل یک مخزن هوادهی، یک زلال‌ساز برای جدا کردن جامدات بیولوژیکی و سیستم برگشت لجن می‌باشد. در سیستم لجن فعال، فاضلاب ورودی قبل از ورود به مخزن هوادهی یا بلافاصله پس از ورود به آن با لجن فعال برگشتی از مخزن ته‌نشین مخلوط می‌شود به مخلوط فاضلاب و لجن فعال مایع مخلوط گفته می‌شود و میزان مواد معلق موجود که در این مایع مخلوط MLSS معمولاً دارای محدوده بین ۲۰۰۰ تا 4000 میلی‌گرم در لیتر است. پس از ورود فاضلاب به راکتور مواد آلی معلق به سرعت جذب لجن فعال می‌گردند. زمان مورد نیاز برای این کار بین ۲۰ تا 45 دقیقه می‌باشد. پس از عمل جذب سطحی، جامدات آلی جذب شده در حین عبور فاضلاب از مخزن هوا دهی به صورت محلول در آمده و مورد اکسیداسیون بیولوژیکی قرار می‌گیرند. جذب مواد محلول معمولاً بسیار سریعتر از جذب مواد معلق می‌باشد. تأمین اکسیژن مورد نیاز مخزن هوادهی معمولاً با استفاده از تزریق هوای فشرده یا هواده‌های مکانیکی سطحی صورت می‌پذیرد هر چند در برخی موارد از اکسیژن خالص نیز استفاده می‌گردد. هوادهی به فاضلاب در تصفیه فاضلاب به دو منظور انجام می‌گیرد اولاً برای تأمین اکسیژن مورد نیاز اکسیداسیون بیولوژیکی و ثانیاً برای اختلاف کافی و مناسب محتویات مخزن به منظور ایجاد تماس کافی بین لجن فعال و مواد آلی موجود در فاضلاب. در مواردی که اکسیژن خالص استفاده می‌شود به منظور ایجاد اختلاط بایستی از همزن‌های مکانیکی استفاده نمود.

ادامه مطلب ...

فرآیند لجن فعال برای حذف همزمان فسفر و نیتروژن در تصفیه فاضلاب

مسلماً برگشت لجن باید به بعد از مخزن بی‌هوازی و قبل از مخزن انوکسیک باشد. زیرا اگر لجن برگشتی که حاوی مقداری نیترات می‌باشد به مخزن بی‌هوازی منتقل شود این مخزن از حالت بی‌هوازی به آتوکسیک تبدیل خواهد شد. در این شرایط رقابت بین باکتری‌های PAOS و باکتری‌های نیترات زدا به نفع باکتری‌های نیترات زدا پیش خواهد رفت و حذف فسفر با دشواری روبرو می‌گردد. در صورتیکه برگشت لجن به بعد از مخزن بی‌هوازی انجام پذیرد. مخزن بی‌هوازی فاقد اکسیژن و نیرات خواهد بود و در صورت وجود مقدار کافی جرم سیتم به خوبی حذف فسفر را انجام خواهد داد. لیکن در این صورت مقدار جرم بیولوژیکی در مخزن بی‌هوازی بسیار ناچیز است برای حل این مشکل می‌بایست لجن از محلی که فاقد اکسیژن و نیترات می‌باشد به مخزن بی‌هوازی منتقل گردد. تنها محل دارای این شرایط خروجی مخزن Anoxic می‌باشد. لذا جامدات بیولوژیکی مورد نیاز در مخزن هوادهی از این طریق تأمین می‌گردد. در این حالت نسبت برگشت لجن به فاضلاب بین 5/0 تا یک می‌باشد. نام این فرآیند، EBPR یا فرآیند توسعه یافته حذف بیولوژیکی فسفر (Enhanced Biological phosphorus Removed) می‌باشد.

در برخی مراجع این فرآیند به نام Biologically Enhanced Phosphorus Removed وجود دارد. علی رغم تحققات زیاد انجام شده تاکنون گونه خالصی که قادر به حذف فسفر باشد و جداسازی نشده است. در حقیقت تاکنون کشت خالص (Pure Culture) از این باکتری‌ها تهیه نشده است. البته کشت غنی شده (enriched culture) تهیه و کشت مخلوط (mixed Culture) از این باکترها نیز در تصفیه‌خانه بکار می‌رود رنگ کشت مخلوط در تصفیه‌خانه قهوه‌ای می‌باشد در حالیکه محیط غنی شده تقریباً زرد رنگ است.

ادامه مطلب ...